Luxor

Het guesthouse in Gadwick bood aan om ons voor 13 pond naar de luchthaven te brengen. Hoe fijn was dat. Tijdens het inchecken zag ik bordje staan dat je mocht vragen om een upgrade. Hmm, wie weet. Helaas was het vliegtuig compleet vol en een upgrade niet mogelijk. Wel mochten onze reiskofferrtjes gratis mee in het ruim. Goed plan leek me dat, hoeven we daar niet mee te slepen. In het vliegtuig zag ik dat er een complete rij schuin achter ons vrij was. Ik vroeg aan de stewardess of we daar mochten zitten. Ze waren klaar met boarden en het mocht. Heerlijk, 3 stoelen voor ons alleen. Dat voelde toch ook als een upgrade. Tijdens de elf uur durende vlucht dode we de tijd met serie kijken, boek lezen en spelletjes doen op de telefoon. Bedankt nog Fen voor de serie, hij was heel leuk.

British airways deed goed hun best om het ons naar de zin te maken. Het eten was heerlijk. Relaxte vlucht gehad.

Precies op tijd landen we op Las Vegas. Stress loos...tenminste.... Ik bedacht me terwijl we in de rij om de VS binnen te mogen dat mijn Esta in de ingecheckte bagage zat. Oepsie. Richard had geen Esta maar een visum dus die had het probleem niet. Het was geen probleem, ook zonder het papiertje kwam ik het land binnen. Wederom stress om niets.

We hadden bedacht om op de luchthaven dollars te pinnen. Dat lukte helaas niet. Terwijl ik hulp zocht maakte Richard een praatje met een taxichauffeur. Hij was onder de indruk van Richs en Juuls pct verhaal en wilde met ons op de foto. De man kon het niet geloven, helemaal van Mexico naar Canada, niet normaal. Hij stond te wachten op de eigenaar van de MGM hotelketen. 8500 huizen in bezit maar een fooi zat er nooit aan. Ook geen gezellig praatje tijdens de rit.. Hij liet een foto zien van de man die hij moest ophalen. Vooraf keek hij om zich heen, hij mocht dit eigenlijk niet vertellen. Ik opperde nog om ons weg te brengen en de gast te laten staan maar die optie stond niet open, ha ha.

In het Luxor aangekomen hadden we problemen met inchecken. Ik had op naam van Yvonne Maassen geboekt maar in mijn paspoort stond IWHM van Riet. ev Maassen. Daar zat beslist een luchtje aan. Na 20 minuten wachten kwam de manager. Kon ik bewijzen dat ik dezelfde persoon was? Uiteindelijk geloofden ze me en kregen we een kamer toegewezen. We moeten het ze wel nageven het is idd raar. Fijn al die doopnamen !!

Het Luxor is een prima hotel de vorm heeft van een piramide. In de lift kreeg ik een raar gevoel. Welke kant gaan we op? Richard las later dat de lift scheef naar boven gaat. Vandaar dat rare gevoel. We kochten nog een simkaart om onderweg bereikbaar te zijn en vielen om 22.00 uur in slaap om vervolgens om 3.00 uur weer wakker te worden. Lang leve de jetlag.

Overigens nog bedankt voor jullie reacties, we lezen ze met veel plezier.