4191 South 16 1/2 Road, Glade Park, Colorado

Tijdens ontbijt bespraken we de mogelijkheid om toch nog op zoek te gaan naar het House on fire. Onze schoonzus Elly had de via de app Alltrails doorgegeven waar we wezen moesten. We besloten het niet te doen. We hadden vandaag andere plannen en die zouden we dan moeten skippen. Wel heel fijn dat Elly dat je met ons meedacht.

De eerste stop was in Monticello. Daar kochten we bij de Family Dollar wat spullen zoals afwasmiddel en een tandenborstel. Daarna door naar een winkel voor het eten voor onderweg. Natuurlijk ontbrak onze salade niet.

Onderweg kwamen we de Wilson Arch tegen die we natuurlijk van dichtbij wilde bewonderen. Wat bijzonder toch dat zo’n arch blijft staan, we blijven ons verbazen.

In Moab stopten we bij een Italiaans koffietentje, zo eentje op wielen. Tijdens het drinken van de koffie belden we met de kids. We zagen Bruno rondrennen en de twee trotse baasjes. De vierdaagse weer achter de rug. Alles was oké, heel fijn. We maakten een praatje met de eigenaar van het koffietentje en die was verbaast over het feit dat Richard samen met Juul zover gelopen had. Spontaan maakte hij een diepe buiging. Hij besloot ook meer tijd met zijn zoon door te gaan brengen, Richard had hem geïnspireerd. Laten we het hopen. Daarna kocht ik nog een hoed en konden we weer verder.

We reden naar Castle Valley met de Colorado river aan de linkerkant. We zagen wat kanovaarders en dat deed ons herinneren aan onze eigen kanotocht met kids, drie jaar geleden alweer. Wat was dat een mooie ervaring. We reden door de valley en ik zag een rode brandweerauto staan. Fen en ik hebben iets met brandweermannen. We kijken samen de serie Chicago fire en genieten van al die branden (en mooie mannen natuurlijk). Natuurlijk moest die auto op de foto. De volgende stop waren de Fisher towers. Ook dit was weer een prachtige rit. Bij zowat iedere bocht kwam het fototoestel tevoorschijn, zo mooi vonden we het daar. O, ja Sjon, we hebben zeker wel betere foto’s maar die houden we voor ons zelf ha, ha.

Onze salade moesten we nog opeten en het leek ons een goed idee om een duik in de Colorado river te nemen. Rich had ondertussen zijn zwembroek al aan en zagen we een plek bij de rivier. Er stond een man langs de kant van de weg, raar. Aan de kant van de rivier stonden wat kinderen onder een boom en er lagen kano’s. We liepen naar de rivier en probeerden er in te duiken. Het was er echter veel te stijl en we maakten alleen onze voetjes nat. Toen we wegreden stond de man er nog steeds en ik vroeg of hij hulp nodig had. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Zijn vader wilde graag een lift naar de auto. Het verhaal was dat ze met de kinderen aan een kanotocht begonnen waren. Ze hadden 1 auto verderop gezet om die later op te halen. Ze hadden verwacht met gemak zover te kunnen komen, echter de rivier stond laag en er was bijna geen stroming. De kinderen konden niet meer. We kletsten gezellig over de PCT en over ons werk. Na een kilometer of 20 zag hij zijn auto staan en zette we hem af. We hadden onze goede daad voor vandaag weer gedaan.

Hierna was het nog 2,5 uur rijden naar het huisje van Jake wat we voor twee dagen hebben gehuurd. Het landschap wisselde de rode rotsen met hier een daar een plukje sneeuw in voor gele heuvels. Zomaar ineens gebeurde dat. Op de route reden we door het spookstadje Cisco met een auto met zijn neus in de grond geboord, bijzonder. Op een bord stond dat het restaurant open was, het zal wel.

Bij Grand Junction reden we weer de bergen in. We passeerden het tolhuisje van Colorado National Monument. Er zat niemand in en het was ook niet de bedoeling om hier de gaan wandelen dus reden we door. Met de nodige switchbacks kwamen we boven aan. Wat is het hier toch prachting. Ieder voordeel heeft zijn nadeel, in dit gebied werkt 4G niet.

Bij Jake kwamen zijn hondjes ons al tegemoet. Jake runt alleen een farm met koeien, paarden en geiten en had daarbij ook nog 2 huisjes die hij verhuurd. De droogtrommel was stuk en hij was wat verlaat met het klaarmaken van ons huisje. We mochten intussen zijn farm bekijken terwijl hij het bed op zou maken. Het is een schattig huisje wat erg provisorisch in elkaar gezet is maar heel sfeervol. Buiten is het toilet (gat in de grond) en de douche. Om te kunnen douchen moet je eerst buiten de slang aansluiten en de gasfles opendraaien. Het huisje zelf is superschattig en het uitzicht adembenemend. Op de veranda staat een grote schommelbank. Jake heeft in de loop van de jaren heel veel spullen verzameld en dat allemaal in en rondom het huisje gezet. Zo telden we bv 18 kussens op ons bed. Die kussens lagen in een mooie vorm op het bed. Ik zei tegen Rich: ik weet wel iets waar Jake tijd me kan besparen. Verder staan er buiten heel veel plastic bloemen en heel veel andere prullaria. We gaan ons hier zeker vermaken.

Jake kwam nog helpen met het aanzetten van de airco (er was iets niet goed met een verlengkabel) en we vroegen hem of we ergens konden eten. Hij vertelde dat de winkel bijna dicht was. Of we van hamburgers en worsten hielden? Ja, hoor. Er was vanavond bij de brandweer een openluchtfilm, daar verkochten ze ook eten. Dat eten was voor het goede doel. De brandweer bestond hier uit alleen vrijwilligers en iedere vrijdagavond zamelde ze geld in op deze manier. Als het donker was begon de film. Jake zou ook gaan en hij zou ook nog gas halen want dat was bijna op. Zeg maar gerust helemaal Jake want ik had een koude douche, ha, ha.

We besloten om de firefigters vanavond te gaan steunen. We hobbelde de berg af en kwamen langs het winkeltje wat dicht was. Je kon er ook tanken. Buiten stonden heel veel plastic bloemen. Ik grapte tegen Rich: ik denk dat je bij iedere tankbeurt een bloem krijgt. Nu snap ik waar ze vandaan komen.

Bij de plaatselijke brandweer was het een drukte van belang. Bij de ingang zat een man met een laars Daar konden we een donatie in doen. Vorig jaar heeft Rich gezien hoe hard deze mannen en vrouwen hebben moeten werken om het vuur de baas te zijn. Fantastisch werk doen ze hier. Natuurlijk moest de laars op de foto (voor Fenna, die snapt hem wel). We aten er een paar hamburgers en ik maakte kennis met een cup of chili. Heerlijk. Als een geoliede machine verliep het bestellen, het bereiden van het eten en het afroepen. Grandpa, your food is ready. We zaten op een bankje, aten ons eten op en keken naar de gemeenschap die uitliep voor dit vrijdagavondritueel. Iedereen kende elkaar, had een stoel of een deken mee en nam plaats om van de openluchtfilm te genieten. Kinderen speelde reuze-jenga of gooiden met ballen. Er je kon een prijsje winnen, gedoneerd door de elektricien. Dit alles naast de plaatselijke kerk en de winkel met plastic bloemen. Hoe mooi moet het zijn om hier een onderdeel van te zijn.

We lieten de film voor wat hij was, maakte nog wat foto’s van de zonsondergang. Zo kwam er een einde aan deze prachtige dag, geen warme douche, wifi is ruk maar hoe simpel kan het leven zijn, meer is niet nodig behalve een stuk Beerse koek. Welterusten allemaal.