4191 South 16 1/2 Road, Glade Park, Colorado

22-7-23

Om half 7 stonden we op en aten we cornflakes op de veranda. Wat is dat toch heerlijk wakker worden met zo’n prachtig uitzicht. Een kolibrie liet zich even zien maar bedacht zich toen hij ons zag. Yes, de eerste kolibrie gespot. Omdat we al op het park zaten waren we in een mum van tijd bij de hoogtepunten. Wat een mooi park is het Colorado National Monument toch. Het deed ons nog het meeste aan Zion denken. Het visitorcenter was nog gesloten toen we daar aankwamen. We liepen de Rim canyon trail en het was nog heerlijk koel. Richard legde me uit hoe de wandelstokken gebruikt moesten worden. “Kijk zo deden we dat op de pct, hand er onderdoor en leunen op de polsen”. Het leuke is dat de verhalen nu los komen. De kleine dingen die nog niet verteld waren. Ineens is er daar zo’n moment dat hem doet denken aan de wandeling. Een wandelstok, eten in de supermarkt, bloemen die we zien. Dan komt er ineens een herinnering boven. Het half jaar dat ik hem (en Juul) heb moeten missen word hierdoor kleiner. Ik merk ook dat hij veel gemakkelijker praat met Amerikanen. Dat deed hij eerder nooit, heel leuk.

Na de wandeling besluiten we om eerst naar Grand Junction te gaan. Deze stad heeft ongeveer 66.000 inwoners. De bedoeling was om eten te scoren voor vanavond en tussen de middag. Het internet bij het huisje werkt niet of nauwelijks, ook 4G doet het niet, we zitten te afgelegen. Das best vervelend met het uploaden van het reisverhaal en de foto’s. Vandaar dat niet alles in 1 keer komt, dan weten jullie dat. Onderweg naar de winkel merk ik dat ik weer 4G heb en krijg een bericht van Fenna. Omdat ik nu 4G heb wil ik de rest van de foto’s uploaden. Bij de Wallmart drinken we eerst koffie terwijl ik mijn ding kan doen.

Rich had ergens gelezen dat er veel wijnhuizen in deze regio zijn en vroeg zich af of ik zin had in een wijnproeverij. Nou, wat dacht je, heel erg leuk. Het landschap is erg kaal en we zien geen enkele wijnrank. De twijfels slaan toe. We rijden de stad in en trappen op de rem bij het eerste wijnhuis wat we zien. Bestellen 4 glazen (kleine glaasjes hoor) wijn en keuren de wijn alsof we er verstand van hebben. Na afloop gaan we naar het ernaast gelegen parkje om onze salade en fruit te eten en de alcohol uit ons bloed te laten verdwijnen. Rich zoekt een boom op en doet een dutje terwijl ik de inwoners van het stadje eens goed bekijk. Altijd leuk mensen kijken.

Na een uurtje kunnen we weer verder en wil Richard de weg opdraaien. Roept Rich ineens: kijk daar …is dat die man van gisteren? Ik stap uit en ja hoor, het is hem. De man (Dean) die we meegenomen hadden. Hij herkent ons ook en zeggen tegen elkaar dat dit wel heel bijzonder is. Hij woont is Aspen, 200 km verderop. En wij zitten 50 km hoger in de bergen, hoe is het mogelijk? Hij verteld dat de kinderen direct in de auto in slaap gevallen waren, zo moe waren ze. Dean geeft zijn telefoonnummer en vraagt of we zin hebben om bij hem te komen eten. Helaas moeten we de andere kant op maar het gebaar is erg leuk. Wie weet, ooit. We nemen hartelijk afscheid van elkaar en beloven Dean om hier perziken te kopen. Ze zouden nog nooit zo lekker zijn als dit jaar. Bij een schuur koop ik een zak en neem ook twee perzikijsjes mee. De perziken zijn inderdaad erg lekker.

Intussen is het 14.00 uur en willen we nog wel wat gaan doen. We rijden het Monument weer in en nu zit er wel iemand bij de kassa. Of we even 25 dollar willen betalen? Gaan we echt alleen naar onze AirBnB of zijn we van plan om foto’s te maken. Ik zwaai met mijn parkenpas en we mogen door. Na het bekijken van de Ela natural bridge gaan we terug naar ons huisje. Daar treffen we Jake die een nieuwe gasfles heeft gekocht voor de douche. Ik bedank Jake en hij zegt “ik heet eigenlijk Jean. Jake is naar een rodeo in Utah. O, echt? Dat was gisteren niet duidelijk. Jean is de knecht en moet het nu even alleen doen. Dat maakt wel veel duidelijk. Ik vraag hem of hij een plek weet waar we kunnen zwemmen. Dat weet hij zeker. Er zijn er drie, gewoon de berg oprijden, dan krijg je een zandweg (prima weg volgens Jean) een veld met bloemen en bomen en dan zijn er drie meertjes. Het doet het voorkomen alsof we het bijna kunnen lopen. Top, gaan we doen. We kleden ons om en besluiten (zonder dat we het van elkaar wisten) om alles thuis te laten. Geen telefoon, geen fototoestel geen geld, geen ID’s. We hoefden immers maar kort te rijden. Het zandpad was een karrenpad waar geen eind aan leek te komen. De route was prachtig maar Hertz zal niet blij zijn dat we dit gedaan hebben. Op een gegeven moment zagen we een trailer (van de host) en die vertelde dat we er bijna waren. Nou, ik kreeg er compleet kruiskramp van en Rich ook. Mijn hemel. De auto piepte aan alle kanten. Hij is uitgerust met sensoren die aangeven dat als er iets te kort in de buurt komt je op moet passen. Hij hield niet op met piepen. Grote gaten in de weg, keuze maken uit het minst diepe gat, door de struiken heen. Hij gaat weer lekker. Rich besloot om te keren maar dat ging nog niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk lukte het en toen BAM een grote steen onder de auto. Oei, oei. Handig als we hier een lekke band krijgen. Gelukkig was er geen schade. We reden nog een kwartier door op een andere weg en daar zagen we een meertje. We hadden de zwemkleding al aan en Rich dook er gelijk in. Waar hij zwom was een heel spoor van bruine modder. Heel veel trek had ik niet om er in te duiken maar ik durfde dit niet tegen Rich te zeggen. Na 5 minuten in de modderpoel gezwommen te hebben vertrokken we weer. Bijna 2 uur gereden om 5 minuten te zwemmen. Maar stiekem vinden we dit soort dingen wel het leukste. De kids en sommige vrienden weten er alles van. Wat is het toch fijn om na de modderbad een heerlijke (koude) douche te nemen. Ach, we maken ons er maar niet meer zo druk om.

Rond een uur of 8 kregen we honger en maakte Richard noedels klaar met groenten. We aten kersen als toetje en schoten nog een paar mooie foto’s van de ondergaande zon. Morgen gaan we door naar Dinosaur National park, eens kijken wat dat te bieden heeft. Colorado National Monument heeft ons in ieder geval positief verrast.