6434 dry fork canyon road Vernal Airbnb

24-7-23

Gisteravond na een heerlijk warme douche doken we ons bedje in. In het nachtkastje lag een bijbel van de Mormonen. Rich heeft er nog in gelezen maar werd er niet veel wijzer van. Onze gastheer en gastvrouw hebben we nog niet gezien. We verblijven in een cabin op een landgoed en zijn er helemaal alleen. In het hoofdhuis en de bijgebouwen is niemand aanwezig. Zouden de Mormonen pas tevoorschijn komen als wij weg zijn? Bijzonder dit allemaal weer.

We hadden in gietijzeren pan gekocht speciaal voor pannenkoeken. Een aantal jaren geleden hebben we hier ook zo’n pan gekocht. Loeizwaar maar werkt perfect. Nu dus een pannenkoekenpan (raar woord trouwens) en Rich ging hem uitproberen. De eerste pannenkoeken mislukten traditiegetrouw maar daarna ging het super. Het resultaat was een enorme berg pannenkoeken. We moeten er nog even aan wennen dat we “kinderloos” zijn. We bakken stapels pannenkoeken, kopen een megameloen en bedenken dan dat we die niet alleen kunnen opeten. Je kunt maar problemen hebben.

Na het ontbijt reden we naar Veron maar werden tegengehouden door de politie. Er was een optocht en we konden niet door. We stapten uit en gingen uitzoeken wat er aan de hand was. De optocht leek nog het meest op een carnavalsoptocht maar dan met heiligen, kerken, mormonen en andere figuren. Het was Pioneer Day. Mensen zaten langs de kant van de weg op stoelen die ze gisteravond al hadden klaargezet om de beste plek te claimen. Ik kreeg een briefje in mijn handen gedrukt om vanavond naar de kerk te gaan. We zullen zien. Ze gooien met snoepjes, er was veel getoeter en meisjes met pompons. Mooi om mee te maken. Na afloop stapten we weer in de auto en reden naar het visitercenter van Dinosaur National Monument. Bij de kassa liet ik mijn parkenpas zien en kreeg te horen dat hij nog maar vier dagen geldig was. We zullen er rekening mee houden.

Met een treintje werden we naar de Quarry exaibit hall gebracht. Je moet het je zo voorstellen dat er een glazen hal gebouwd is tegen een rotswand. De rotswand is in feite een begraafplaats van diverse dinosaurussoorten. Heel lang geleden was hier een rivierbedding met veel dino’s en andere dieren. Wegens droogte zijn ze hier gestorven. In het verleden zijn er veel complete skeletten uitgegraven en naar musea gebracht. Maar in deze rotswand liggen nog talloze skeletten. Ik vond het een indrukwekkende ervaring om dit te mogen zien. Zo oud en zo intact. Terwijl we alles bekeken werd er omgeroepen dat er een auto was waar honden inzaten. De omroeper vertelde dat de eigenaar een paar minuten de tijd had om bij de auto te komen en anders ging de ranger een ruit inslaan. Het was 33 graden en de honden zouden het niet overleven. Of de eigenaar wel wist wat hij zijn honden aandeed? Goed werk van de rangers en wat een oen moet je zijn om je honden hier zo in de auto te laten, ongelooflijk. Ik kan hier zo boos van worden, zou het liefste de eigenaren zelf in de auto laten zitten met gesloten ramen terwijl de honden in de koelte aan de dino botten mogen snuffelen. Stelletje mafkezen. Later bij het visitercenter zagen we ze zitten, de eigenaren. Honden zwaar aan het hijgen, eigenaren een beetje grinnikend erbij. Ik heb ze maar eens lelijk aangekeken, hopelijk maakte dat indruk.

We reden door naar Hog Canyon waar we onze meloen gedeeltelijk opaten en aan de wandeling begonnen. Het was intussen 37graden maar gelukkig was er wel veel schaduw op de route. Bij een klein stroompje haalde Richard zijn beroemde 1000en1 dingendoekje (boerenzakdoek waar hij alles mee doet) tevoorschijn, maakte hem nat en legde hem om mijn nek. Heerlijk koel. ‘Zo deden we dat ook op de PCT’. Aan het einde van de trail was een grot waar we even pauzeerden en water dronken. Richard ging opzoek naar de bron van het stroompje en had hem zo gevonden. Ook hier de zakdoek weer nat gemaakt, hoe fijn was dat. Rond een uur of drie waren we weer terug bij de auto en reden het park uit. Bekeken nog wat Indianenschilderingen en bedachten wat we gingen eten. We aten bij Wendy’s een burger en frietjes en kochten aan de overkant een salade voor vanavond.

Richard had nog een wandeling gezien voor na het avondeten. We reden ons huisje voorbij om te kijken waar de trail zou starten. Die hadden we zo gevonden. Ik mocht de terugweg rijden ( ja, ja) en we bedachten plannen voor morgen. Het lampje van de auto is niet meer gaan branden, de auto doet het prima maar wat als hij de geest zou geven? We gaan morgen toch maar eerst naar Hertz in Salt Lake City.

Toen we bij onze cabin aankwamen waren we nog steeds alleen. Ik waagde me in de tuin voor een wandeling en schoot een paar plaatjes. Het hoofdhuis staat aan de rand van een moeras en we horen ook een waterval. Het is niet mogelijk om er naar toe te lopen. Dan moeten we door het moeras en dat lijkt me geen goed plan. We lazen wat, aten onze salade en de avondwandeling die we bedacht hadden kwam niet meer ter sprake. Relaxte avond ?.