Arghee Drive, Twin Falls, Idaho

28-7-23

Toen mijn echtgenoot vanochtend wakker werd trof hij niet het hoofd van zijn vrouw naast zich aan maar iets anders namelijk 1 paar voeten ?. Vannacht kon ik de slaap niet vatten, er klopte iets niet. Ik kwam erachter dat het hoofdeinde van het bed lager stond dan het voeteneinde, dat probleem was zo opgelost. Rich die me een kus wilde geven keek wel raar op.

Om 8.00 uur vertrokken we naar Centennial park waar we de kano op gingen halen. In het park aten we eerst op ons gemakkie een bord muesli, zo we konden er tegenaan. Je kon de kano voor 2, 4 of 6 uur huren. Wij kozen voor 4 en konden zo de Shoshone watervallen ook bekijken, tenminste dat begrepen we uit de instructies. Na de instructies gingen we op pad om er achter te komen dat ik mijn waterschoenen bij de AirBnB had laten staan. Lekker handig. Drie jaar geleden hadden we vier dagen gekanood op de Green River, dit klusje zouden we ook wel klaren met of zonder waterschoenen. In een rap tempo peddelden we onder de Perrine bridge door. Mijn hemel, wat een hoogte zeg. We zagen roofvogels hoog boven ons. Richard dacht dat het aasgieren waren omdat er zoveel waren. Hopelijk zien ze ons niet als ontbijt. In de rotsen zagen we zwaluwnesten die leeg waren. De kinderen hadden het nest al verlaten. Richard zag nog een ree, maar ik miste haar. We gingen de bocht door en ja hoor, daar waren de watervallen al, we hoorden ze op afstand. Maar dit waren niet de Shohone falls maar de Pillar falls. Dat was wel even balen. We stapten uit de kano en gingen de Pillar falls bekijken. Deze zijn alleen te zien vanuit de Snake River en zijn prachtig. Het zijn scherpe rotsen die door de erosie van het water prachtige vormen aangenomen hadden. Niet zo slim om dit op de slippers te doen, ik balanceerde even en toen flats daar lag ik. De schade viel gelukkig mee. Bij onze kano zagen we een van de jongens van het verhuurbedrijf. Ze zetten hier mensen af die dat over de Pillar falls lopen en daar liggen dan kano’s klaar om naar de Shohone falls te peddelen. Hij vroeg of ook wij door mochten, er werd even gebeld en het mocht we hadden nog tijd genoeg. Wij moesten alleen wel de kano naar de andere kant van de waterval zien te krijgen. Gelukkig deed mijn held Richard dat, 500 meter door de rotsen, de struiken en soms wat water. Dat was een hele klus, ik had al genoeg aan mezelf (no shame). Na die klus gingen we naar de Sohone falls en dat was zeker de moeite. Wat een geweld zeg. We zeiden meerdere malen tegen elkaar dat de kinderen dit ook leuk gevonden zouden hebben, zeker Fabrice. Hij had in eerste instantie drie jaar geleden niet zoveel zin om te kanoën maar had er uiteindelijk wel het meeste lol in.

De terugtocht ging ook weer rap. Toen we weer bij de brug aankwamen zag ik iemand over de reling klimmen. Parachute er bij en springen maar, wat een sensatie en wat een lef. In 3 uur en 45 minuten waren we weer terug. Niet slecht voor een tocht waar zes uur voor staat, we hadden de vaart er dan ook goed in.

We vonden de Thai een prima idee voor de lunch. Heerlijk gegeten en daarna uitbuiken bij onze AirBnB. Hier een wasje gedraaid en heerlijk in het 4^e boek van de 7 zusters gelezen.

Richard zijn slippers hadden de kanotocht niet overleefd en we brachten maar weer eens een bezoekje aan de Ross. Zonder slippers kwamen we naar buiten maar wel met andere spullen. We aten ergens nog een frietje en een salade en zitten nu weer heerlijk buiten bij onze host. Zij is er vanavond niet en wij hebben toegang tot het hele huis. Wat een vertrouwen heeft ze in haar huurders, dat is erg mooi. Maar of ik het zelf zo zou doen?

Morgen gaan we naar Silver City. Dit is een spookstadje waar een kleine camping is. We hopen hier een plekje voor onze tent te kunnen krijgen. Ik ga ervanuit dat er geen wifi of 4G is, de reisverhalen zullen even op zich moeten wachten.