62877 Bilyey way Bend, Airbnb.

1-8-23

Om half zeven waren we al wakker maar bleven nog lekker in bed liggen. Juul belde om bij te kletsen. Gisteravond hadden we Jessie en Lars nog gesproken, gezellig. We brachten onze spullen naar de auto en de sleutel van het motel gooide ik in de dropbox. Een dikke 200 meter verderop was er een koffiehuisje waar we koffie dronken lekker buiten aan de picknicktafel. We deelden samen een ontbijtbowl die verrassend goed smaakte. Daarna reden we in één ruk door naar Bend. Onderweg vroeg Richard aan mij hoe het met mijn voeten ging. Vorig jaar waren ze goed geholpen in een schoenenzaak in Bend. Misschien was het wel een goed idee om mijn voeten ook een op te laten meten en goede wandelschoenen te kopen. Goed plan maar eerst wilde ik de Lava Cave River zien. Ik had mijn huiswerk niet goed gedaan want bij aankomst bleek dan de Lava Cave River op dinsdag en woensdag gesloten is, wat flauw.

We reden naar Bend en Rich deed heel veel moeite om de schoenenwinkel (Footzone) te zoeken, zo lief. We hadden hem uiteindelijk snel gevonden en we vertelden waarvoor we kwamen. Er ging werkelijk een wereld voor me open. Richard en Juul hadden deze winkel en het personeel erg opgehemeld maar ze hadden niets teveel gezegd. Eerst moest ik met mijn voeten op een plaat gaan staan. Mijn hele voet (hak, wreef, tenen) werd rondom gescand. Het meisje van de winkel zag direct mijn voetproblemen. Eén teen was ooit gebroken en die stond nu krom, die zorgde altijd voor blaren. Mijn voeten staat naar binnen en daarbij heb ik erg hoge wreven. Door de steunzolen die ik draag staan mijn voeten hoog in de schoenen en dat heeft er voor gezorgd dat ik aan een voet een botuitsteeksel heb gekregen. Nou zoek voor deze ellende maar eens een paar goede schoenen. Ik heb goede wandelschoenen maar na vijf km lopen heb ik al blaren. Het meisje vertelde dat ze met heel veel schoenen zou terug komen en het zou zeker lukken om een goed paar te vinden. Het eerste paar zat als gegoten, voelde geen pijn aan mijn tenen en zaten heerlijk. Ik moest er nog veel meer passen en uiteindelijk heb ik hele fijne schoenen meegekregen. Ik deed ze in de winkel aan en heb ze niet meer uitgedaan. Ik ben zo blij, wat fijn dat ik nu eindelijk pijnloos kan lopen.

Helemaal happy gingen we verder op pad om naar punten ze zoeken waar Rich en Juul vorig jaar waren. We reden door de stad en Richard vertelde wat ze allemaal gezien hadden en liet me het motel zien waar ze geslapen hadden. We aten een klein hapje bij een Foodtruck en reden naar het water. Daar lieten mensen zich op banden stroomafwaarts drijven. Leuk, misschien gaan wij dat morgen ook wel doen. Daarna reden we naar de Crux Fermentation Project. Daar hadden de heren vorig jaar heerlijk bier gedronken en gegeten. Buiten stonden er picknicktafels en eettentjes er omheen. We besloten om hier vanavond te gaan eten. We zochten onze AirBnB op voor de komende twee nachten. Wat een lotje uit de loterij zeg. We zitten aan het water en hebben een mooie privéplek. We gaan ons hier zeker vermaken. We douchten, chillen en lazen wat en gingen toen op weg naar de Crux Fermentation Project. Hier bestelden we een Porter en een cola en haalden wat eten bij de Mexicaan. Terwijl we daar zaten kwamen de PCT verhalen los, zo leuk. Ik zag een stelletje zitten die waarschijnlijk de PCT liepen. Dat bleek zo te zijn. We hadden een leuk gesprek en Rich kon ze wat tips geven over de rest van de wandeling. Ze hadden de pech dat ze een groot gedeelte door de sneeuwval niet konden lopen. Ze zouden die in september gaan doen als ze aangekomen waren in Canada. Dus daarna weer terug liften om de resterende 1000 km te lopen. Een hele klus. We wensten deze toppers een fijne en vooral veilige wandeling toe. “Hopelijk gaan ze het redden” zei Richard tegen mij terwijl we terugreden naar onze AirBnB.