Hilltop, Rec.gov > El Rancho motel Bischop

19-8-23

De storm Hilary houd de gemoederen hier al een aantal dagen bezig. We merkten al in Tahoe dat het weer aan het veranderen was. Iedere middag regende het en begon het te onweren. Je voelt aan alles dat er iets op komst is. We vertrokken vanmorgen uit Tahoe en wilden naar Bishop gaan. Daar zouden we kamperen. Toen ik Maps.Me de weg liet zoeken zag ik dat er een hotspring op onze route was. Fenna en ik hadden die vorig jaar gepinpoint en hij stond nog in mijn systeem. Ik wist niet meer hoe hij eruit zag. Het was een detour van 7 km en we gingen ervoor. Een zandweg bracht ons naar Buckeye Hotspring. Er was een parkeerplaats en een toiletgebouwtje. We trokken onze zwemkleding aan en liepen het pad naar beneden. Daar zagen we twee hotspings. Een was volgens een mevrouw veel te heet maar ging het wel proberen. Het gevaar van een hotspring is dat je nooit weet wat moeder natuur in petto heeft. Het kan zomaar ineens heel erg warm worden. Dus als het nu al te heet is, liever niet doen. Beneden bij de rivier was er ook een maar erg vol. Blijkbaar kon je de temperatuur zelf regelen door een steen weg te halen bij de rivier om het koude water toe te laten stromen. Wilde je het juist warmer hebben dan liet je de steen liggen. Ik ben dol op dit soort uitstapjes. In de derde hotpool zat een stel van onze leeftijd. Er was ruimte genoeg en kropen er gezellig bij. De pool was perfect, niet te heet en niet te koud. Omdat het een natuurlijke bron is heb je ook de luchten van de bron en de algen erbij. Maar ach we douchen straks wel. Heerlijk warm met op de achtergrond Yosemite met besneeuwde toppen, mooier kan het haast niet. De mensen waar we bij zaten waren heel gezellig. We praten over van alles. Het verschil in onze landen, de kinderen, Europa en de pct. De man had ook een stuk ervan gelopen en er was weer gespreksstof voor uren. Op een gegeven moment begon er donkere wolken te ontstaan en wilde ik weer verder. Het kan hier zomaar ineens een modderpoel worden en we moesten dezelfde weg ook nog terug. We namen afscheid van dit vriendelijke stel en gingen de berg weer af. Net toen we op de verharde weg waren begon het te regenen. Het viel op zich nog wel mee maar in de verte zagen we de donkere wolken samenpakken.

Ik krijg regelmatig van de kinderen te horen dat ik moet zeggen wat IK wil. Ik dacht dat moet nu gebeuren. Ik zag het niet zitten om met dit weer te kamperen. De tent was nu droog en ingepakt, we kregen 100% zeker regen. Niet fijn. Richard was het er helemaal mee eens en ik boekte snel een kamer in Bishop. We reden verder en zagen links Mono Lake liggen en rechts Kings Canyon. Richard had veel verhalen over hoe ze gelopen waren en hoe zwaar Yosemite was, zo steil. Verhalen over hikerboxen waar een hiker die stopte eten en spullen in kon doen voor de volgende hiker. Dat Juul zo sociaal was om niet alles eruit te halen maar ook aan andere te denken. Het ene na het andere verhaal komt los. Ik geniet er met volle teugen van.

In Bishop zit een Nederlandse bakker waar we een bezoekje aan wilde brengen. Het hing er weer met de benen uit. We kochten brood voor morgen en broodjes voor nu. Lekker Nederlandse broodje, wat kun je daar van genieten. Richard liet me het park zien waar Juul en hij vorig jaar gezeten hadden en daarna gingen we naar ons motel. Daar aangekomen vertelde een meneer dat we in een nader motel moesten zijn. Het liet me het kaartje op de deur zien. Wat raar dat we nu in een ander motel moeten slapen maar prima hoor. Daar aangekomen was er een vriendelijke receptioniste die ons incheckte. Ze gaf me de sleutel van kamer 9 (of was het 6 ha ha) en we spraken af dat ik de sleutel morgen in de dropbox zou doen. Bij kamer 9 aangekomen kreeg ik de deur niet open. Er zaten 2 sloten op en de andere werkte ook niet. Een mevrouw deed de deur op en vroeg me wat ik kwam doen. Nou, euh slapen misschien. Ik liet haar mijn sleutel zien en zij de hare. Allebei 9. Probeer het eens bij 10 zei ze. Leek me gene goed plan. Ik liep terug naar de receptie en daar excuseerde de receptioniste zich. Ze was vergeten te vertellen dat we terug moesten naar dat andere motel. Kijk dat verklaard een boel. We moesten er erg mee lachen.

In het motel zochten we op wat Hilary van plan was. Morgen zou ze naar Las Vegas komen en 25 cm water dumpen. Waarschuwingen om op te letten voor overstromingen kwamen voorbij. Intussen begon het hier ook donkerder te worden en te waaien. Vannacht en morgen gaat het hier 100% regenen. Iemand vertelde over stroomuitval en geen telefonie of internet meer. Ze verwachten hier wel wat. We besloten om extra eten in te slaan en morgen om 6.00 te vertrekken naar LV. We hopen op tijd in het hotel te zijn en kijken wel wat de dag ons gaat brengen. Als er een film is op Netflix over een storm of orkaan zit ik op de eerste rij. Nu het er hier aan zitten te komen vindt ik het best wel een beetje spannend. Mijn nuchtere man zei net: ach met windkracht 5 staan wij nog gewoon te lijmen. We zullen zien.

Geryanne: mocht het morgen niet lukken om te internetten….alvast een hele fijn 65^ste verjaardag!