22-8-23 Weer thuis

En zo ineens zijn we weer een week verder. Hebben we weer gewerkt en zitten we weer in ons oude ritme. Zo snel kan dat gaan en blijft het laatste deel van het reisverslag liggen. Dus nu snel terug naar 21-8-23.

Met uitzicht op de strip en Hilary in de verte werden we met regelmaat wakker. Om 6.00 uur waren we op en klaar om te vertrekken. De auto’s reden gewoon in de verte en er leek vrij weinig aan de hand. Alles was ingepakt en ik gooide de sleutel in de dropbox in het hotel. Buiten was het rustig, hier en daar een plas water maar meer ook niet. Het was 15 minuten rijden naar Hertz. Wat dat betreft is dit hotel een prima uitgangspunt. Bij Hertz vertelde we ons verhaal en kregen we 200 dollar terug. De door ons gehuurde auto in Bend moesten we zelf bekostigen omdat we geen roadassistent (wegenwacht) hadden afgesloten. Ik was er niet tevreden mee maar we lieten het voorlopig zo. Thuis zou ik Hertz Nederland in schakelen. (Zij zijn nu bezig om te kijken of ze iets voor ons kunnen betekenen.) De shuttle bus bracht ons naar Las Vegas airport waar we moesten wachten om onze bagage af te geven. Bij Starrbucks namen we een ontbijt en rekten de tijd tot 10.00 uur. Het inchecken en afgeven van de bagage verliep soepel. Twee van de drie vluchten zouden door American Airlines (AA) gedaan worden en de laatste vlucht door British Airways (BA). We hadden nog nooit eerder gevlogen met AA en waren benieuwd hoe dat zou verlopen. En toen begin het lange wachten. Om 11.00 uur kreeg ik een bericht van het hotel dat we niet hadden uitgecheckt. Een boete van 200 dollar hing ons boven het hoofd. Gelukkig kon ik telefonisch opheldering geven en was de stress voorbij. Om 14.00 uur zaten we in de lucht en vlogen naar Chicago. Richard en ik zaten apart en een hele mollige dame kwam het gangpad in. Het enige wat ik dacht was dat ik hoopte dat ze niet langs me kwam zitten. Ik kon me niet bedenken waar mijn buurman en ik dan nog zouden moeten zitten. Gelukkig liep ze door maar Richard viel wel in de prijzen. Dan kan vier uur vliegen lang duren.

Omdat we wat vertraging hadden konden we in Chicago direct boarden voor onze volgende vlucht naar Heathrow. We hadden echter honger (niets gekregen te eten gekregen) en hoopten nog iets te kunnen scoren maar die vlieger ging mooi niet op. Gelukkig kregen we op de volgende negen uur durende vlucht genoeg te eten. Om 11.00 uur plaatselijke tijd landen we in Heathrow en moesten nog drie uur wachten tot onze volgende vlucht naar Düsseldorf. Daar stond Juul op ons te wachten en bracht ons weer terug naar het mooie Beers. Daar zat de rest van de kinderen en de hondjes al op ons te wachten. Fenna en Fabrice hadden heerlijk gekookt. Hoe fijn is het om zo terug te komen.

Onze vakantie was heerlijk, echt super. Zonder kinderen is het zo anders. Ik heb ze erg gemist. Het gezellige tijdens het kamperen, het fikkie stoken, hout sprokkelen en gezellig kletsen en het donderjagen van de jongens onderling. De andere kant van de medaille is dat je flexibeler bent. Als iets gesloten is of je hebt er geen zin in gooi je zo het roer om. Jessie zei dat de tijd met kinderen op vakantie gaan niet voorbij is en beslist wel terug kan komen. Van mij mag het, nu al zin in. Wat mooi was om te zien is dat de kinderen elkaar opzochten. We zagen uitnodigingen voor een etentje voorbij komen, samen bbq-en, samen naar de film, klussen bij Juul, samen naar de musical of elkaar treffen in Winterswijk in ons vakantiehuisje. Als ouders kun je daar alleen maar blij van worden.

Deze vakantie was er ook eentje van herinneringen ophalen. Voor ons beiden. Ik heb meer inzicht gekregen van hun avonturen op de pct. Ik heb over de “kleine” dingen gehoord. Ik heb de postkantoortjes gezien waar ze hun re-supply ophaalden. Ik heb gezien waar ze gegeten hebben en waar ze in het park gelegen hebben met hun broodjes van de Nederlandse bakker. Ik heb gezien hoe hoog de bergen waren en hoe diep de dalen. Ik heb gezien hoe diep en wild de rivieren waren die ze moesten oversteken. Ik heb een paar stukjes van de pct gelopen en gezien hoe adembenemend mooi deze trail is maar ook hoe pittig hij is. Daarbij liep ik met een klein rugzakje en mijn mannen met volle bepakking een volle dag van 40 kilometer in plaats van een mini stukje. Mijn respect voor hun wat al enorm was is na deze reis alleen maar groter geworden. Ik doe het ze niet na.

We vonden het fijn dat jullie ons volgden en we genoten van de reacties. Bedankt hiervoor en het virtueel meereizen. Wie weet tot de volgende keer.